Zondag 26 juli: Dalmally - Glasgow

Hierboven een afbeelding met daarop 4 van de 5 Munro’s van deze week.

Ik had vooraf nog, veel, meer routes voorbereid omdat ik niet precies wist hoever ik zou komen maar die komen een volgende keer aan de beurt!

Ook dat is weer mooi aan deze manier van reizen (tentje mee, rustig aan en s’avonds kijken waar je slaapt).

Er zijn websites waarop je veel Munro bagging informatie kunt vinden (Walkhighlands is een mooi voorbeeld). De mensen  die daar hun verhaal vertellen wandelen vaak zo licht mogelijk (v.w.b. de rugzak) en overnachten in B&B’s of hotelletjes (waar ik, vroeger,  ook goede ervaringen mee heb trouwens) maar dit, alles incl. tent en eten voor de gehele periode, is voor mij uiteindelijk meer ontspannen.

Een mooie app waarin je, wel de pro-versie, kunt bijhouden welke Munro’s je al gehad hebt en ook weer, onderweg, veel informatie kunt vinden is MunroMap

Minstens zo mooi als al die bergen zijn kleine Schotse dorpjes als Dalmally (en er stopt nog een trein ook!).

Op het station zelf nog een mooi Schots plaatje man met hond en 2 wijsheden; een mooi lokaal plaatje v.w.b. social distancing en een over het leven.

Treinreis

En deze drie foto’s vanuit de trein waarbij het, net als de rest van dit avontuur, lijkt of je door een schilderij of een filmset rijdt.

Natuurlijk was er nog een volgende dag maar hieronder geen link meer daar naar toe.

De maandag was een reisdag: 06:00 opstijgen vanuit Glasgow betekent 03:30 de wekker (hotel ligt op 5 minuten wandelen van het vliegveld) maar dan heb je ook nog wel wat aan je dag!

Leerpunt hier is vooral volgende keer een vliegtuig later (er gaan er 3 per dag) nemen.

Weet niet of het gelukt is om de sfeer van dit avontuur over te brengen maar ik kan persoonlijk niet wachten om weer die kant op te gaan. Krijg veel reacties in de trant van ‘helemaal alleen?’, ‘in een tentje?’, ‘in de regen?’, ‘Schotland !!??’ maar dat is juist waar ik van geniet.

Dagen dat ik niemand tegen kom, als ik de schapen niet meetel, en de mensen die je spreekt ook gekkies zijn die volstaan met een paar woorden: heerlijk! Kan mij voorstellen dat mensen dit beeld niet helemaal vinden passen bij de persoon die zij kennen maar eigenlijk is die niet anders dan anders: ben mij bewust dat ik druk over kom (kwam?) maar ook in die periode was ik vaak op mijzelf aan het fietsen, hardlopen of zwemmen. Ook in dat geval het liefst lange afstanden waarbij ik het heerlijk vond om in een flow (op basis van hartslag, cadans, wattage) te opereren. Zelfs het tellen, waarvan ik mij besef dat dit misschien zonderling overkomt, was daar ook al een onderdeel van.

Voor nu helpt dit mij bij het opnieuw uitvinden van mijzelf: niet kijken naar alles wat je niet meer kunt maar vooral genieten van wat nog wel mogelijk is. Ondanks de geringe inspanning (v.w.b. intensiteit) haal ik wel heel veel voldoening uit het voltooien van een wandeling als deze. De laatste afdaling besefte ik mij dat het voelde alsof ik 6 marathons achter elkaar had gelopen voor wat betreft de voldoening en op een of andere manier heb ik dat dus nodig als persoon.

Het helpt mij mijn nieuwe situatie te accepteren waarbij stomme dingen als zo’n appje maar ook het plannen van de routes invulling geven. Mensen die dit niet helemaal begrijpen omdat zij niet op de hoogte zijn van die situatie verwijs ik graag door naar deze pagina.

Voor nu stop ik anders geef ik te veel weg uit mijn volgende boek! 😉

Sluit ik dit avontuur af met een plaatje wat mij doet denken aan ons prachtige land(je). Dit uitzicht nu al na een uurtje vliegen, weekje weg maar dit is wel het eerste beeld wat mij altijd bij blijft en waar ik sterke herinneringen aan heb bij terugkeer van vorige avonturen. (zonder hier direct de wereldreiziger uit te willen hangen maar ik bedoel hier vroeger; na een langere periode in het buitenland zoals terugkeren na 3 jaar Curacao, een half jaar Cambodja, langere uitzendingen).